E-learning is een vaak gehanteerde term voor onderwijs waar internettechnologie een belangrijke rol in speelt. Maar wat is E-learning en waar komt deze term nu eigenlijk vandaan?
Onderwijs- en internetgoeroe Elliott Masie definieerde online learning in 1997 als ‘het gebruik van netwerktechnologie voor het ontwerpen, distribueren, selecteren, administreren en verspreiden van onderwijs’. Jay Cross, een pionier op het gebied van internet en leren, gebruikte een jaar later voor het eerst de term E-learning, voortbouwend op de definitie van Masie. De E die hij toevoegde aan leren stond voor hem voor de noodzaak om onderwijs te herdefiniëren gezien de snelle en globale veranderingen waar bedrijven mee te maken kregen. Met name in die tijd werd E-learning meer als een vorm gezien voor bedrijfsopleidingen en minder geschikt voor het reguliere onderwijs.
Nieuwe definitie
In de jaren die volgden werd de term anders en steeds breder gedefinieerd. In het recent verschenen International Handbook of E-Learning (2015) wordt een definitie gegeven die geformuleerd werd naar aanleiding van een grootschalig onderzoek naar definities en de inzet van E-learning. Volgens Sangrà (e.a.). is E-learning:
- een aanpak voor onderwijs en leren;
- waarbij alle elementen van het onderwijsproces onderdeel vormen en …
- gebaseerd is op het gebruik van elektronische media en apparaten als instrumenten om …
- de toegang tot training/leren, communicatie en interactie te verbeteren en …
- de aanpassingen om leren op nieuwe manieren te kunnen begrijpen en ontwikkelen.
Mondvol
Het is een hele mondvol geworden. Wat duidelijk is, is dat E-learning tegenwoordig breder gezien wordt dan alleen de inzet van ict voor afstandsonderwijs of enkel bedoeld voor bedrijfsopleidingen. Belangrijk in de bovenstaande definitie is dat er integraal naar het leren gekeken wordt (denk ook aan het curriculair spinnenweb van Van den Akker), dat E-learning een didactische functie heeft en dat het ook tot nieuwe vormen van leren en onderwijs moet leiden.
